Patron naszej Szkoły ksiądz prałat, doktor

Julian Feliks Chrościcki urodził się 26 maja 1892 w Szymanach. Rodzina Chrościckich  od długiego czasu związana była z Kałuszynem i jego okolicami. W  murach tego kościoła kształtowało się powołanie kapłańskie przyszłego księdza, dziekana , profesora  seminarium archidiecezji warszawskiej. Jesienią 1916 r. już jako ksiądz  rozpoczął prace duszpasterską w Warce nad Pilicą. Do włochowskiej parafii został skierowany przez warszawską Kurię Biskupią w 1934 roku i pozostał tutaj do swojej śmierci. Był pierwszym proboszczem i budowniczym parafii pod wezwaniem, św. Teresy od Dzieciątka Jezus.  Swoją posługę rozpoczął od powiększenia i urządzenia kościoła. Postawa księdza sprawiała, że   parafianie nie tylko darzyli go zaufaniem ale przede wszystkim podjęli z nim współprace i poczuli się współodpowiedzialni   za rozwijająca się parafię.

          Podczas drugiej wojny światowej  włochowska parafia za sprawą ks. Chrościckiego stała się centrum konspiracyjnym.  Nie zważając na grożące niebezpieczeństwo ksiądz ratował, karmił i leczył potrzebujących ludzi. 18 sierpnia 1942 r. za prowadzoną działalność został aresztowany i uwięziony na Pawiaku. Mimo interwencji parafian  nie udało się zwolnić z aresztu ks. Chrościckiego 17-go  stycznia  został przewieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku, a 12-go lutego 1943 r. na polecenie gestapo osadzono go na Zamku Lubelskim,  skąd cudem został zwolniony 15-go maja  1944 r. Do ocalenia księdza przyczynili się mieszkańcy Włoch, którzy przystąpili do zbiórki pieniędzy na wykupienie księdza.  Po odzyskaniu wolności ksiądz wrócił do swojej parafii we Włochach.

         Więźniowie   Pawiaka, Majdanka i Zamku lubelskiego  w swoich wspomnieniach przedstawiają ks. Chrościckiego jako wspaniałego i uśmiechniętego  kapłana,  który  mimo grożącego niebezpieczeństwa, sam będąc chorym, udzielał innym pomocy,  pocieszał i dodawał otuchy.

            W sierpniu 1944 r. kiedy wybuchło powstanie warszawskie ksiądz organizował pomoc dla ludności Warszawy. W sali przy kościele został utworzony szpital, jednocześnie organizowano pomoc dla ludności wypędzonej z Warszawy i wywożonej do obozu w Pruszkowie.

           Po wojnie w 1946 r. z inicjatywy księdza Chrościckiego rozpoczęła się budowa nowego kościoła.  Dzięki swojej determinacji i pomocy parafian udało mu się zbudować wspaniały, murowany kościół. W dniu 24 czerwca 1965 r. konsekracji kościoła dokonał prymas polski kardynał Stefan Wyszyński .

            Parafia tętniła życiem  artystycznym. Ksiądz  Chrościcki  zorganizował salę teatralną gdzie młodzież i dorośli wystawiali sztuki teatralne, jasełka i odbywały się różne uroczystości .

           Był wielkim orędownikiem pokoju. Swoją skromnością i prostotą oraz mądrością wzbudzał szacunek wszystkich. Oprócz pracy we włochowskiej parafii, prałat pełnił  funkcję rektora w seminarium, w Warszawie.

Ksiądz Julian Chrościcki zmarł  9 września 1973 r.  Pogrzeb księdza był  wyrazem miłości do niego, uznania  Jego i Jego pracy. Mszę żałobną odprawił ksiądz Prymas Stefan Wyszyński, wieloletni przyjaciel księdza. Jego grób znajduje się w podziemiach wybudowanego kościoła.

          Ksiądz prałat doktor Julian Feliks Chrościcki  swoim życiem i postawą  uczył jak stać się lepszym,  dążyć do doskonałości. Był wielkim humanistą. Stawiał dobro człowieka na pierwszym miejscu. Miał na względzie godność każdego, oraz prawo do szacunku i miłości. Dzieci i młodzież naszej szkoły  przyjmując Go jako patrona mają prawdziwy autorytet i wzór do naśladowania w stawaniu się mądrymi i wartościowymi ludźmi.                                                                                  

Katechetka Ewa Czaplińska